The Eyes Of Earth
"A lake is earth's eye; looking into which the beholder measures the depth of his own nature."
Henry David Thoreau
Personal connection
I grow up beside Lake Urmia, which was once the largest lake in the Middle East and the second largest salt lake on the planet. The nearly six million people who live in the Urmia basin have deep social and economic ties with this shrinking body of water. The Turk-Azeri people, who live around the lake, treasure it as a symbol of their identity, calling it "the turquoise solitaire of Azerbaijan."
Once a thriving tourist destination, Lake Urmia provided a livelihood to countless people, including my mother's family. My grandfather ran a lakefront motel in the touristy port city of Sharafkhaneh, and my uncles were sailors. I spent all my childhood summers on the shore of the salt lake in my grandparents' house. I cherish those memories and still remember the sound of the waves, the chatter of beachside vacationers, the sulfur smell of the dark mud, and the salty breeze in the mid-afternoon heat.
The (once) great salt lake
Salt lake Urmia remains a UNESCO biosphere reserve. However, the lake has lost 88% of its area and 80% of its volume since 1972 due to increasing temperatures, excessive dam constructions, water mismanagement, population growth, expansion of the agricultural sector to ensure national food security after eight years of the Iran-Iraq war.
As Lake Urmia dried up, local tourism and agriculture suffered. Winds that whip across the lake blow salt dust to farm fields, slowly rendering the soil infertile. Like so many other people around the lake, my grandfather's motel and gardens now lie in ruins. The port town is now a sparsely populated village that young people flee for nearby cities. Most of the residents who have stayed are elderly. Neither port town nor Salt lake resembles the place of my childhood memories.
Fighting back
The vast consequences of this environmental catastrophe have finally triggered a coordinated effort to save the lake. Rescuing the lake has been an international effort and collaboration between Iranian government ministries, the Urmia Lake Restoration Program, and UNDP. Between 2018 and 2019, above-average precipitation has helped to turn the tide. however, there is still a long way to go for the lake, and it's far from its glory days.
In this long-term ongoing personal-environmental story that I started in 2014, I tried to demonstrate the impacts of the drying of Urmia Lake on my own family, ecosystem, and people living around it to reflect the interconnectedness of humans and the environment.
The vanishing of Lake Urmia is much more than an environmental hazard; it is an emotional wound in people's memory. For those who remember what this place once was, the lake is much more than a receding blue spot on the world map. It is a part of our identity, and we can only hope that it does not vanish forever.
Years of creation: 2014 to 2021 (ongoing)
چیزی Ú©Ù‡ به انسان هویت Ù…ÛŒ بخشد رابطه هایی است Ú©Ù‡ میان Ùضاها Ùˆ رویداد های گذشته اش وجود دارد.خاطره Ùˆ ØاÙظه ارتباط بین گذشته وآینده من است. برای اینکه بدانم به عنوان یک Ùرد Ú†Ù‡ کسی هستم نیاز دارم بدانم Ú©Ù‡ Ú†Ù‡ کسی بوده ام. زمان Ùˆ Ù…ØÙ„ تولد، اعتقادات Ùˆ ریشه های قومی Ùˆ بسیاری از خصوصیات دیگر همگی بخشی از هویت من را تشکیل میدهند.اگر خشک شدن Ùˆ از بین رÙتن دریاچه ÛŒ ارومیه Ùقط Ù…ØÙˆ شدن یک Ù„Ú©Ù‡ ÛŒ آبی از روی نقشه ایران است، برای من Ùˆ مردمانی Ú©Ù‡ با آن زیسته اند از بین رÙتن Ùˆ Ùراموشی بخشی از هویت، خاطرات Ùˆ Ú†Ù‡ کسی بودنمان است.
خانواده ÛŒ مادرم در بندر شرÙخانه Ú©Ù‡ شهرستانی درساØÙ„ شمالی دریاچه ÛŒ ارومیه است به دنیا آمده Ùˆ زندگی کرده اند.پدربزرگم مساÙرخانه ای نزدیک به دریاچه ساخته بود Ú©Ù‡ اتاق های آن را به مساÙرانی Ú©Ù‡ به بندر Ùˆ دریاچه Ù…ÛŒ آمدند، اجاره میداد Ùˆ دایی هایم در ساØÙ„ آن شغل قایقرانی داشتند. سالها ازتمام شدن کودکی ام در بندر شرÙخانه Ù…ÛŒ گذرد، از آن زمان تا به Øال دریاچه تغییرات بسیاری کرده است ودیگر شبیه مکانی Ú©Ù‡ ØاÙظه ÛŒ کودکی خود را درآن رها کرده ام نیست. همه ÛŒ ما کودکیمان را جایی خوب یا بد جا گذاشته ایم جایی Ú©Ù‡ خوب میشناسیمش Ùˆ روزی Ú©Ù‡ به آنجا باز گردیم سÙر ما به زمانی Ú©Ù‡ این مکان، آن را در خود تسخیر کرده است آغاز Ù…ÛŒ شود.
دریاچه ارومیه Ú©Ù‡ در شمال غربی ایران، ما بین دو شهر مهم در استان های آذربایجان غربی Ùˆ آذربایجان شرقی واقع شده است زمانی بزرگترین دریاچه ÛŒ نمک در خاور میانه به Øساب Ù…ÛŒ آمد.در طول Û±Û° سال گذشته Øدود Û¸Û°Ùª از آن به علت تغییرات اقلیمی Ùˆ توسعه ÛŒ بی رویه Ùˆ بدون مطالعه ÛŒ کشت در بخش کشاورزی وعدم مدیریت صØÛŒØ Ù…ØµØ±Ù Ø¢Ø¨ دراین بخش، خشک شده است.
این تغییردر دریاچه باعث از بین رÙتن باغ ها، مجتمع های تÙریØÛŒ Ùˆ از رونق اÙتادن گردشگری ÙˆÙرصت های شغلی برای مردم منطقه شده است Ùˆ بندر شرÙخانه Ùˆ دیگر روستاهای کنار دریاچه در Øال تبدیل شدن به مکان هایی Ú©Ù… جمعیت Ùˆ متروک هستند.
هد٠من از به تصویردرآوردن دریاچه ارومیه، بیان داستانی است Ú©Ù‡ تاثیرات خشک شدن دریاچه بر زندگی انسان هاییکه در اطرا٠دریاچه زندگی میکنند را نشان دهم.در این داستان متشکل ازعکسها Ú©Ù‡ تصویری عاطÙÛŒ از یک مکان Ùˆ زمان است Ú©Ù‡ در آنها گذشته Ùˆ Øال ملاقات میکنند، ØاÙظه ÛŒ کودکی خود را،که بخش بزرگی از هویت من را در خود جای داده است، Ùرا خواهم خواند. با روایت داستان انسان ها Ùˆ دریاچه در واقع ردی ازکودکی وخاطرات Ùˆ چگونگی به خاطر سپردن گذشته Ùˆ تاثیری Ú©Ù‡ روزهای سپری شده در بندر شرÙخانه ودریاچه در کنار پدربزگ Ùˆ مادربزرگ، بر هویت من داشته است را جستجو خواهم کرد.
